Siirleri
KENDİMCEHayattan büyük şeyler istemedim
Beklemedim hiç kimseden olmazı
Her şeye rağmen bambaşkaydı
Yaşadıklarımın tadı
Hep az ile yetindim
Çokta gözüm olmadı
Bazen kalbim etse de sitem
Kendi kendime
Bu dilim kimseyi suçlamadı
Mutluluğum az oldu belki
Ölümü istemedim
Acılarla pişerek öğrendim
Yaşamın kıymetini
Mutluluğumu kendimce yaşadım...
EMINEUSTA
NE İNSANLAR TANIDIM
Ne insanlar tanıdım
Paraya para demeyen
Servet içinde yüzen
Yokluk nedir bilmezken
Yoksulun kuru ekmeğinde
Gözü kalanları gördüm
Ne insanlar tanıdım
Yalan riya ikiyüzlü
Sadece gösteriş işi
İnsana yardım ederken
Minnet umanları gördüm
Ne insanlar tanıdım
Hep kendi için yaşayan
Sağ gösterip soldan vuran
Etrafını tanımayan
Kendine bir hayrı yokken
Çevresine zarar verenleri gördüm
Ne insanlar tanıdım
Hep kendisiyle övünen
Yok, sebepten dövünen
Boş iken dolu görünen
Hayatı hiç tanımadan
Yaşamdan yakınanları gördüm
Ne insanlar tanıdım
Alçak gönüllü, güler yüzlü
Yaptığıyla bağdaşır sözü
Kendine yararı olan şeyi
Başkasına dileyenleri gördüm
Ne insanlar tanıdım
İnsana güven sağlayan
Her şeye olgunca bakan
İnsan gibi insan olan
İmdada koşanları gördüm...
EMINE USTA
SOKAK ÇOCUKLARI
Onlar sıcak yuvaya hasret
Anne baba sevgisine muhtaç
Onlar sokaklarda terk edilen
Gün gelip itip kakılan
Çaresiz sokak çocukları
Evleri ya bir köprü altı
Ya da bir duvar dibi
Umutları yıldızlar kadar uzak
Yürekleri yaralı
Bulamazlar bir dilim ekmek
Kimsesiz sokak çocukları
Yağmur yağsa evleri yok
Yok, bir merak edenleri
Onlar günahsız yavrular
Umutlarımız, yarınlarımız
Korumalıyız onları
Yarınlara hazırlamalıyız...
EMINE USTA
ESERLERIN TUM YAYIN HAKKI SAIRIN KENDISINE AITTIR IZINSIZ KULLANILAMAZ VE KOPYANILAMAZ